برخی از مشکلات سلامت روان تأثیر ملموسی بر زندگی دارند، یکی از آنها پرخوری عصبی یا بولیمیا است که در آن بیماران پرخوری می‌کنند و سپس سعی می‌کنند نتایج این پرخوری را به روش‌های مختلفی خنثی سازنند. این خنثی سازی ممکن است شامل استفراغ، استفاده از ملین‌ها یا تنقیه، ورزش اجباری یا روزه‌داری باشد. پرخوری عصبی معمولاً در نوجوانی یا جوانی شروع می‌شود و زنان را بیشتر از مردان مبتلا می‌کند.
علت پرخوری عصبی ناشناخته است. اما اعتقاد بر این است که ترکیبی از عوامل بیولوژیکی، روانی و اجتماعی عامل آن است. این عارضه می‌تواند عواقب جسمی و روحی شدیدی داشته باشد و در صورت عدم درمان، به بیماری ناشی از چاقی منجر شود.
این مقاله ۸ نکته‌ای را که باید درباره بولیمیا بدانید بیان می‌کند. پس تا آخر مقاله همراه ما باشید.
1. همه افراد مبتلا به بولیمیا به زور استفراغ نمی‌کنند
بر اساس توضیحات انجمن ملی اختلالات خوردن (NEDA) برخلاف تصور رایج، پرخوری عصبی و استفراغ حتما با هم مرتبط نیستند، اما این باور به‌قدری در افکار ریشه دوانده است که تقریبا همه فکر می‌کنند لازمه بولیمیا، استفراغ اجباری است.
در حقیقت، پرخوری عصبی با دوره‌های مکرر پرخوری و به‌دنبال آن تلاش برای جبران مشخص می‌شود. این جبران می‌تواند از طریق استفراغ، روزه‌داری، استفاده از ملین‌ها یا تنقیه و ورزش بسیار شدید باشد. پس همان‌طور که می‌بینید ممکن است فرد روش جبرانی غیر از استفراغ را برگزیند.
2. پرخوری عصبی فقط دختران جوان را مبتلا نمی‌کند
از نظر تاریخی، اختلالات خوردن مانند پرخوری عصبی اغلب تنها در یک جمعیت خاص در نظر گرفته شده‌اند: زنان جوان (به ویژه سفیدپوستان که توانایی پرداخت هزینه‌های درمان را دارند). با این حال این اختلال تنها به این گروه محدود نمی‌شود. در یک مطالعه BMC Medicine که در سال 2017 انجام شد، محققان با 5658 زن میانسال در بریتانیا مصاحبه کردند. بیش از 15 درصد از شرکت‌کنندگان در مقطعی از زندگی خود اختلال خوردن را تجربه کرده بودند و تقریباً 4 درصد از آنها در سال گذشته با این اختلال مواجه بودند. پس واضح است که این نوع رفتارهای غذایی نابسامان، می‌توانند در هر سنی ظاهر شوند یا ادامه پیدا کنند.
تعداد مردان مبتلا به بولیمیا بر اساس منابع متفاوت است، اما NEDA تخمین می‌زند که به‌طور حدودی 0.1 درصد از مردان جوان در ایالات متحده، بریتانیا و اروپا در هر مقطع زمانی معیارهای تشخیصی بولیمیا را دارند.
3. بولیمیا همیشه به‌دلیل تلاش برای حفظ وزن نیست
برخی افراد به اشتباه تصور می‌کنند که پرخوری عصبی به‌دلیل این حاصل می‌شود که افراد می‌خواهند اندامی مشابه با افراد مشهور داشته باشند؛ پس اگر به اندام خود چندان توجه نداشته باشد دچار این بیماری نمی‌شود. این در حالی است که اختلالات خوردن در اثر یک تعامل پیچیده بین عوامل ژنتیکی، روانی و محیطی ایجاد می‌شود. اگرچه یکی از علائم اصلی اختلال خوردن، اهمیت بیش از حد به لاغری است، اما بسیاری از بیماران رفتارهای خود را به عنوان تلاشی برای کنترل اضطراب، شرم و تکانشگری توصیف می‌کنند.
بیشتر بخوانید: همه چیز درباره جراحی لاغری
4. قدرت اراده برای غلبه بر پرخوری عصبی کافی نیست
بولیمیا یک اختلال پیچیده است که معمولاً برای تغییر و درمان به کمک خارجی نیاز دارد. این نادرست است که فرض کنیم اراده به تنهایی برای تغییر آن یا هر مشکل روانی دیگری کافی است.
اگرچه تحقیقات در مورد شباهت‌های عصبی بین پرخوری عصبی و اعتیاد مبهم است، اما برخی از مطالعات نشان می‌دهند که بولیمیا می‌تواند شبیه یک اعتیاد باشد. در این شرایط، هرچه فرد بیشتر سعی کند خود را متوقف کند، بیشتر کنترل خود را از دست می‌دهد.
5. افراد مبتلا به بولیمیا همیشه کم‌وزن نیستند
یکی از باورهای غلطی که درباره بولیمیا وجود دارد این است که همه افراد مبتلا به این عارضه (یا هر اختلال خوردن دیگری) وزن کمی دارند. اما این موضوع صحیح نیست. بسیاری از افرادی که با این اختلال دست و پنجه نرم می‌کنند در محدوده نرمال وزن هستند و همین موضوع سبب می‌شود از پذیرش این‌که دچار اختلال پرخوری عصبی هستند، بپرهیزند. گاهی حتی زمانی که پرخوری عصبی زندگی فرد را فروپاشیده، بقیه ممکن است فکر کنند زندگی او کاملا عادی است.
6. پرخوری عصبی می‌تواند مشکل‌ساز و حتی تهدیدکننده زندگی باشد
پرخوری عصبی می‌تواند منجر به بسیاری از مشکلات مربوط به سلامت مانند خراب شدن دندان، گلودرد ناشی از استفراغ، کم‌خونی، صرع، بی‌نظمی‌های هورمونی و مشکلات قاعدگی شود و حتی به مسائلی مثل اختلال در باروری منجر گردد. در بسیاری از افرادی که اضافه وزن دارند پرخوری عصبی نیز رایج است و به بیماری هایی مانند دیابت دچار خواهند شد.
بولیمیا حتی می‌تواند تهدیدکننده زندگی باشد. با این حال، این فقط به این معنا نیست که فرد به دلیل دریافت مقادیر کم کالری در معرض سوء تعذیه و مرگ است. راه‌های متعددی وجود دارد که پرخوری عصبی می‌تواند سبب مرگ شود. یکی از آنها اختلال و عدم تعادل در الکترولیت‌های بدن فرد است. الکترولیت‌ها مواد شیمیایی هستند که به منظم نگه‌داشتن ضربان قلب کمک می‌کنند. بنابراین الکترولیت‌های نامتعادل می‌توانند سبب ایست قلبی شوند.
از طرف دیگر پرخوری شدید می‌تواند منجر به پارگی معده شود. مری هم تحت فشار ناشی از استفراغ در بلندمدت ممکن است پاره شود. هر دو این عواض می‌توانند منجر به فوت فرد شوند.
افراد مبتلا به اختلالات خوردن، از جمله بولیمیا، همچنین در معرض خطر ابتلا به سایر بیماری‌های روانی مانند افسردگی و اقدام به خودکشی هستند.
از طرف دیگر، مبتلایان به پرخوری عصبی که بیش از حد ورزش می‌کنند، ممکن است در معرض خطر عوارض خطرناکی مانند عدم تعادل الکترولیت و کم‌آبی (و مشکلات ناشی از آن مانند ایست قلبی) شوند.
7. بهبودی از بولیمیا امکان‌پذیر است
اگرچه بسیاری از افراد ممکن است دوره‌هایی از عود را داشته باشند، اما همیشه این‌طور نیست و بعضی از بیماران به‌طور کامل بهبود پیدا می‌کنند. چیزی که مهم است این است که باید بیمار تحت درمان قرار بگیرد تا بتواند زمینه‌های ایجاد بولیمیا را حذف کند.
8. افراد مبتلا به پرخوری عصبی به حمایت نیاز دارند
چیزی که درباره پرخوری عصبی مهم است این است که بسیاری از بیماران با انگ اجتماعی و طرد روبرو می‌شوند. این درحالی است که این شرایط تنها مشکلات آنها را بدتر کرده و موانعی بر سر بهبود به شمار می‌آیند. پذیرش یک فرد مبتلا به پرخوری عصبی، همدلی با او و ارجاع به متخصص می‌تواند کمک زیادی به درمان فرد مبتلا کند.
سخن آخر
پرخوری عصبی که به آن بولیمیا هم می‌گویند یکی از اختلالات خوردن شایع است که در آن بیمار به‌طور مکرر غذا می‌خورد و سپس با استفاده از اقدامات جبرانی سعی در خنثی‌سازی غذای خورده شده می‌کند. این اقدامات شامل استفراغ، استفاده از ملین و یا ورزش اجباری شدید هستند. بولیمیا می‌تواند اثرات مخرب و حتی تهدیدکننده زندگی داشته باشد.
برای مشاوره دراین زمینه از بهترین متخصص لاغری در تهران کمک بگیرید.
